زیارت
بسمه تعالی
زیارت کردن به نیابت از دیگران (زنده ها و رحمت رفته ها) مستحب است و «نائب» و «منوبٌ عنه» هر دو از ثواب آن بهره مند خواهند شد.
داود صرمی به امام حسن عسگری(ع) عرض کرد: من پدر شما را زیارت کردم و ثوابش را برای شما نیّت کردم.
امام فرمود: برای شما از جانب خداوند اجر و ثواب عظیم است و از جانب ما حمد و ثنا.
شیخ طوسی در تهذیب می گوید: نائب در زیارتش این سلام را نیز بگوید: «السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلَایَ مِنْ فُلَانِ بْنِ فُلَانٍ أَتَیْتُکَ زَائِراً عَنْهُ فَاشْفَعْ لَهُ عِنْدَ رَبِّکَ» و به جای فلان بن فلان، اسم شخص مورد نظر و پدرش را بیاورد.
کسی که بخواهد از سوی همه برادران ایمانی و یا گروه خاصی به نیابت زیارت کند، پس آن ها را به زبان یا در قلب خود نیّت می کند و زیارت را به نیابت از سوی آن ها می خواند؛ سپس دو رکعت نماز زیارت را به جای آورده و می گوید:
«اللَّهُمَّ إِنِّی زُرْتُ هَذِهِ الزِّیَارَةَ وَ صَلَّیْتُ هَذِهِ الصَّلَاةَ وَ هَاتَیْنِ الرَّکْعَتَیْنِ وَ جَعَلْتُ ثَوَابَهُمَا هَدِیَّةً مِنِّی إِلَى مَوْلَایَ فُلَانِ بْنِ فُلَانٍ (نام امامی را که زیارت می کند بگوید) عَنْ جَمِیعِ إِخْوَانِیَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ عَنْ جَمِیعِ مَنْ أَوْصَانِی بِالزِّیَارَةِ وَ الدُّعَاءِ لَهُ- اللَّهُمَّ تَقَبَّلْ ذَلِکَ مِنِّی وَ مِنْهُمْ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِین»
همانا اگر بعد از مراجعت به هر کدام از برادران ایمانی خود بگویی؛ من از جانب تو نماز خواندم و زیارت کردم و بر امام سلام دادم؛ تو در گفتارت صادق هستی.
